წიგნების მაღაზიაში ლიტერატურული ჟურნალის საყიდლად შესულმა ხელს გამოვაყოლე. უფრო იმიტომ, რომ მოსწავლეობის წლები და უტოპიური იდეებით, შეუძლებელი სამყაროების მშენებლობით, მშენებლების წარმატებისა თუ წარუმატებლობის ისტორიებით გატაცება გამეხსენებინა. ბევრი რამ მაშინვე სახალისოდ მეჩვენებოდა – რასაც საბჭოთა ეპოქის მწერლები წერდნენ კაცობრიობის მომავალზე, ადამიანის გიგანტურ ნახტომებზე. ნამდვილი თუ გამოგონილი სევდა, მეტისმეტი სერიოზულობა, იდეოლოგიის ხილულ ზღუდეებთან ერთად, მათ ყოველთვის ხელს უშლიდა, გზაკვალს ურევდა, შეცდომების დაშვებისკენ უბიძგებდა. სხვა საუკუნეზე წერისას უმთავრესად საკუთარს აღწერდნენ – საპყრობილეში გამოკეტილის მარტივად გასაშიფრი იდეოგრამებით, სასოწარკვეთით.