სიტყვა უპირველესად გონებისკენ არის მიმართული, მერე კი – გრძნობებისკენ. ზოგჯერ, როცა სათქმელის სიტყვებით გადმოცემა ვერ ხერხდება, მუსიკა გვევლინება მხსნელად. მუსიკის ენა სიტყვას კონკრეტიკით თუ ჩამოუვარდება, სამაგიეროდ, ემოციურ ფლანგზე იმარჯვებს, ერთად კი ისინი ყოვლისშემძლენი ხდებიან. დიახ, რასაც სიტყვიერი ტექსტი სრულყოფილად ვერ აღწერს, მისი გამოხატვა მუსიკალურ ტექსტს შეუძლია. მუსიკა სიტყვას ფრთებს ასხამს და უფრო მღელვარეს ხდის, სიტყვა კი მეტ განსაზღვრულობას სძენს მუსიკას. ამიტომ არის, რომ სიტყვა და მუსიკა მუდამ შერწყმისკენ მიისწრაფვიან.